Οι νέες τεχνολογίες στην εκπαιδευτική διαδικασία: Πλεονεκτήματα

Οι νέες τεχνολογίες και μέσα επικοινωνίας στην εκπαιδευτική διαδικασία βοηθούν τον εκπαιδευτικό να συμπεριλάβει την παιδαγωγική αξιοποίηση των υπολογιστικών εργαλείων στην καθημερινή εκπαιδευτική πρακτική. Ο εκπαιδευτικός θα πρέπει να καταστήσει το νέο ’’ηλεκτρονικό’’ εκπαιδευτικό σύστημα κατανοητό, και να δημιουργήσει μια κατάλληλη προσέγγιση στη δημιουργική και συνεχιζόμενη εκμάθηση, η οποία να θέτει αυτές τις νέες διαδικασίες σ’ ένα ενιαίο πλαίσιο. Επίσης, ο εκπαιδευτικός οφείλει να ενεργεί ως πηγή γνώσεων με μελλοντικές προοπτικές, φιλτράροντας τον τεράστιο όγκο κατακερματισμένων πληροφοριών που συναντούν οι μαθητές τόσο εντός όσο και εκτός του σχολικού περιβάλλοντος, εξαιτίας της χρήσης της πληροφορικής τεχνολογίας. Ο εκπαιδευτικός καλείται να μάθει τους μαθητές τη διαδικασία της εκπαίδευσης. Όποιο και να είναι το αντικείμενο της διδασκαλίας, ο εκπαιδευτικός θα πρέπει να είναι σε θέση να μεταφέρει στους μαθητές την έννοια της εξέλιξης του θέματος αυτού, προκειμένου να προσφέρει ένα λόγο σκέψης με συνεχή και αδιάσπαστο τρόπο. Η ένταξη της πληροφορικής και των επικοινωνιών στην εκπαιδευτική διαδικασία θεωρείται σημαντική με τη χρήση του κατάλληλου εκπαιδευτικού λογισμικού. Αυτό μπορεί να βοηθήσει το μαθητή να αναπτύξει την κριτική του σκέψη μέσω των πολλαπλών αναπαραστάσεων που προσφέρει ένα εκπαιδευτικό λογισμικό. Η ομαδοσυνεργατική διδασκαλία αποτελεί πρόσφορο έδαφος για τη συνεργασία μεταξύ των μαθητών με τη χρήση ηλεκτρονικού υπολογιστή (Η/Υ) και διαμεσολαβητή το δάσκαλο.

Το κατάλληλο εκπαιδευτικό λογισμικό εάν υποστηρίζει τη δημιουργία μοντέλων, μπορεί να αποδειχθεί πολύ χρήσιμο ώστε να διευκολύνουν το μαθητή στη βαθύτερη κατανόηση εννοιών και νόμων κ.ά. Επιπλέον με τη χρήση της Πληροφορικής θα πρέπει να υπάρχει και ο επιπρόσθετος στόχος της επίλυσης πραγματικών προβλημάτων σε σύντομο χρονικό διάστημα, η επιλογή ανάμεσα σε πολλαπλές επιλύσεις, καθώς και η ικανότητα για πρόβλεψη.

Επιπροσθέτως, οι νέες τεχνολογίες δημιουργούν νέους ρόλους και σχέσεις τόσο για τον εκπαιδευτικό (σύμβουλος, οργανωτής, καθοδηγητής, συντονιστής), ο οποίος πάντως παραμένει ο σημαντικότερος παράγοντας στο επίκεντρο της εκπαιδευτικής διαδικασίας, όσο και για τον εκπαιδευόμενο (ερευνητής), αλλά και γενικότερα για τη σχολική κοινότητα, η οποία αναδιαμορφώνεται και αναπροσαρμόζεται στις νέες ανάγκες της εκπαίδευσης. Ο μαθητής πρέπει να σχηματίσει το σωστό πρότυπο αναφορικά με τον τρόπο με τον οποίο κατασκευάζεται στην πραγματικότητα μια διδακτική ενότητα. Πρέπει επίσης να αντιληφθεί τις πηγές και την ανάπτυξη της γνώσης και των συστημάτων της γνώσης, καθώς και να εξοικειωθεί με τις διανοητικές και δημιουργικές διαδικασίες και δεξιότητες. Πρέπει να γίνει ερευνητής και να ανακαλύπτει στρατηγικές σχεδιασμού. Η εκπαιδευτική διαδικασία από δασκαλοκεντρική μετατοπίζεται σε μαθητοκεντρική και ομαδοσυνεργατική. Ο μαθητής μαθαίνει να εκφράζεται χρησιμοποιώντας τις φόρμες της γλώσσας με την οποία επικοινωνεί με τον υπολογιστή, ενώ αποκτά μια βαθιά και δημιουργική σχέση με τα συγκεκριμένα γνωστικά αντικείμενα στα οποία εκπαιδεύεται

Δρουν συμπληρωματικά στο μαθησιακό περιβάλλον, ενεργοποιώντας τη συμμετοχή, τις αισθήσεις, το ενδιαφέρον και την αυτενέργεια του εκπαιδευόμενου. Συμβάλλουν στη διαθεματική προσέγγιση της γνώσης, στην ανάπτυξη των γενικών ικανοτήτων των μαθητών (πρωτοβουλία, επινοητικότητα, συνεργασιμότητα, υπευθυνότητα, προσαρμοστικότητα, επιδεξιότητα, αισθητική αντίληψη), των καινοτομικών ικανοτήτων καθώς και στην εφαρμογή ενεργητικών μεθόδων μάθησης.

Δημιουργούν τις κατάλληλες συνθήκες για σχολικό κλίμα συνεργασίας, επικοινωνίας, ανατροφοδότησης, διάχυσης γνώσης, ανταλλαγής εμπειριών. Αποτελούν ένα χρήσιμο εργαλείο που βοηθά και ενισχύει τον τρόπο σκέψης, οργάνωσης, κατανόησης και επίλυσης προβλημάτων και διαχείρισης πληροφοριών. Βοηθούν τα μέλη και τους παράγοντες της σχολικής κοινότητας να ενημερωθούν, να ψυχαγωγηθούν, να προβληθούν, να συμμετέχουν σε εκπαιδευτικές δραστηριότητες και υπηρεσίες. Ενθαρρύνουν το ρόλο του εκπαιδευτικού ως οργανωτή της διαδικασίας μάθησης και αξιολόγησης, μέσα από σύγχρονες παιδαγωγικές αντιλήψεις, αλλά και το ρόλο του μαθητή μέσα από σύγχρονες διδακτικές προσεγγίσεις που αφορούν σύνταξη εργασιών, παρουσίαση ομαδικών εργασιών, διερεύνηση μέσω πειραματικών διαδικασιών, κ α. Παρέχουν μ’ αυτό τον τρόπο στο μαθητή αύξηση της πρόσβασης σε πληροφορίες, αύξηση της απόδοσης, βελτίωση της ποιότητας των εργασιών, αύξηση του βαθμού αυτονομίας και ενδυνάμωση του πνεύματος συνεργατικότητας.

Συμπερασματικά, θεωρούμε ότι η χρήση των Νέων Τεχνολογιών της Πληροφορικής και της Επικοινωνίας κρίνεται απαραίτητη στην εκπαίδευση με βάση τη θέση που κατέχουν σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής του σύγχρονου ανθρώπου. Η χρήση τους θα εμπλουτίσει και θα δημιουργήσει καινούρια δεδομένα στην εκπαιδευτική διαδικασία. Θα αλλάξει το ρόλο όλων των εμπλεκομένων με την εκπαίδευση καθώς και τον τρόπο μεθοδολογίας και εργασίας.