Το Μάνατζμεντ στην Ελλάδα

Η πλειονότητα των Ελλήνων διευθυντών διαπιστώνουν ότι οι επιχειρήσεις τους κυριαρχούνται από συγκεντρωτισμό, δύναμη και γραφειοκρατικές δομές. Η ανώτατη διεύθυνση αποτελείται από τους ιδιοκτήτες και τους συγγενείς τους.

Κατά τη λήψη αποφάσεων το μάνατζμεντ είναι λιγότερο σαφές- ορθολογικό, λιγότερο τυποποιημένο, χρησιμοποιούσε λιγότεροι πλάγια επικοινωνία και αντιμετώπιζε μεγαλύτερες διαφωνίες κατά την επίλυση προβλημάτων. Υπάρχει έλλειψη επαγγελματισμού στις γραμμές της ανώτατης διεύθυνσης. Μόνο το 11% των ελληνικών επιχειρήσεων χρησιμοποιούσαν συνεχώς ποσοτικές τεχνικές, και μόνο μια στις τρεις επιχειρήσεις έκαναν ανάλυση δυνάμεων, αδυναμιών, ευκαιριών και κινδύνων.

Η υπανάπτυξη στον ιδιωτικό τομέα αποδίδεται κυρίως στην οικογενειακή μορφή και στο μικρό μέγεθος των επιχειρήσεων. Το μικρό μέγεθος δεν τους επιτρέπει να προσελκύσουν, να εργοδοτήσουν και αμείψουν υψηλού επιπέδου μάνατζερς. Επίσης, οι ιδιοκτήτες- διευθυντές σε πολλές περιπτώσεις δεν είναι ενήμεροι, ούτε πρόθυμοι να χρησιμοποιήσουν σύγχρονες τεχνικές. Ακόμα, η παραδοσιακή δομή και λειτουργία του κράτους, η συνεχής και απρόβλεπτη παρεμβολή δεν ενθάρρυναν τον εκσυγχρονισμό (κυρίως πριν την είσοδο στην Ε.Ε.).

Η υπανάπτυξη στον δημόσιο τομέα οφείλεται κυρίως στην ισχυρή παρουσία των πολιτικών δυνάμεων. Ακόμη και τώρα, η ανώτατη διεύθυνση των κυριότερων δημόσιων εταιριών διορίζεται από την κυβέρνηση και τα κύρια κριτήρια διορισμού είναι η πιστότητα και η συμβολή τους στο πολιτικό κόμμα, παρά η διευθυντική τους ικανότητα.

Ωστόσο, υπάρχουν δυνάμεις που ασκούνται και επηρεάζουν την εξέλιξη της ελληνικής διεύθυνσης μετά την ένταξη της Ελλάδας στην Ε.Ε.:

• Περιβαλλοντική δυναμική και πολυπλοκότητα
• Κοινωνικο-πολιτιστικές δυνάμεις
• Δυνάμεις εκπαιδευτικές- μάθησης
• Οικονομικές δυνάμεις (χρηματοδότηση, ανταγωνισμός)
• Πολιτικές- νομικές δυνάμεις

Υπάρχει ένα κενό κουλτούρας και πρακτικής μεταξύ της διεύθυνσης των επιχειρήσεων ελληνικής ιδιοκτησίας και των θυγατρικών των πολυεθνικών που λειτουργούν στην Ελλάδα. Υπάρχουν όμως πολύ ισχυρές δυνάμεις που οδηγούν σε σύγκλιση. Η ένταξη στην Ε.Ε. ενήργησε ως μεγάλος καταλύτης. Επιπλέον, η ύπαρξη πολλών θυγατρικών των πολυεθνικών, η ισχυρή πρόκληση σε εκσυγχρονισμό και επέκταση σε γειτονικές χώρες, μαζί με τον ανασχεδιασμό της πανεπιστημιακής εκπαίδευσης, βοήθησαν τη γρήγορη σύγκλιση. Μεταξύ των κύριων δυνάμεων που εμπόδισαν την εξέλιξη είναι η διοικητική κληρονομιά, η έλλειψη δυνατής και διαφοροποιημένης ελληνικής κουλτούρας, οι πολιτικές επεμβάσεις και η αδύνατη οικονομία της Ελλάδας, σε σύγκριση με εκείνες άλλων χωρών της Ε.Ε.