Για τον επιτυχή χειρισμό της κάθε σύγκρουσης από τον προϊστάμενο- ηγέτη, βασική προϋπόθεση είναι η διάγνωση και η κατανόηση των γενεσιουργών αιτιών που την δημιουργούν. Αν αυτές οι αιτίες δεν εντοπιστούν επακριβώς, είναι τυχαίο γεγονός το να αντιμετωπιστεί θετικά η σύγκρουση. Συνήθως στην πράξη οι κυριότερες πηγές συγκρούσεων είναι:
-
Συγκρουόμενοι στόχοι: δύο στόχοι είναι συγκρουόμενοι όταν η επίτευξη του ενός συνεπάγεται τη μη επίτευξη του άλλου. Έτσι, όταν δυο άτομα ή δυο ομάδες έχουν στόχους που η επίτευξη των μεν αποκλείει την επίτευξη των δε, τότε το κάθε μέρος αναπτύσσει μια τέτοια συμπεριφορά που στοχεύει να υλοποιήσει το στόχο του εις βάρος του στόχου του αντίπαλου μέρους και έτσι δημιουργείται η σύγκρουση. Σημασία έχει η αντίληψη των μερών για τη σχέση μεταξύ των στόχων τους. Δηλαδή, η συμπεριφορά τους προσδιορίζεται από το αν αντιλαμβάνονται τους στόχους τους σαν αλληλοσυγκρουόμενους, με την έννοια ότι η επίτευξη του ενός εμποδίζει την επίτευξη του άλλου. Επίσης, συχνά τα άτομα και οι ομάδες στην ίδια οργάνωση δεν αντιλαμβάνονται ότι οι στόχοι τους ουσιαστικά αποτελούν επιμέρους στόχους των συνολικών κοινών στόχων της οργάνωσης και με αυτή την έννοια δεν μπορεί να είναι συγκρουόμενοι.
-
Περιορισμένοι πόροι: οι περισσότεροι πόροι που διαθέτει η κάθε επιχείρηση αποτελούν συχνά πηγή συγκρούσεων μεταξύ ατόμων και μεταξύ ομάδων. Συνήθως, το κάθε μέρος επιδιώκει κατά την κατανομή των πόρων όσο το δυνατόν μεγαλύτερο μερίδιο για τον εαυτό του, πράγμα που ασφαλώς σημαίνει μικρότερο μερίδιο για τους άλλους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελούν οι συγκρούσεις που γίνονται κατά τη διαμόρφωση των προϋπολογισμών, της κατανομής του χώρου, των γραφείων κ.λ.π. σε μια επιχείρηση.
-
Διαφορετικές αντιλήψεις/ αξίες: οι διαφορετικές αντιλήψεις και τα διαφορετικά πιστεύω των ατόμων και των ομάδων, σε ό,τι αφορά τους στόχους, τους τρόπους υλοποίησής τους, τα μέσα, τις διαδικασίες, τους κανόνες, τα πρότυπα, τις τεχνικές, τα συστήματα κ.λ.π., στον επιχειρησιακό χώρο, συχνά αποτελούν πηγές σύγκρουσης.
-
Οργάνωση: πολλές φορές οι οργανωτικές αδυναμίες οδηγούν σε σημαντικές συγκρούσεις μεταξύ ατόμων και ομάδων. Σημαντικές τέτοιες οργανωτικές αδυναμίες είναι:
-
Η μη σαφής κατανόηση της ανάλυσης των συνολικών στόχων της επιχείρησης στους επιμέρους στόχους των τμημάτων αυτής.
-
Ο μη σαφής καθορισμός των καθηκόντων και των ρόλων
-
Η έλλειψη διαδικασιών συντονισμού και πληροφόρησης
-
-
Κακή επικοινωνία: η μη αποτελεσματική επικοινωνία μεταξύ των ατόμων και των ομάδων στην επιχείρηση αποτελεί σημαντική πηγή παρεξηγήσεων και συγκρούσεων. Η έλλειψη πληροφοριών, η κακή μετάδοση, σύλληψη και μετάφραση των μηνυμάτων δεν επιτρέπουν την αλληλοκατανόηση μεταξύ των ατόμων και συνεπώς οδηγούν σε παρεξηγήσεις και συγκρούσεις.
-
Ζωτικός χώρος: έρευνες στο ζωικό βασίλειο έχουν δείξει ότι κάθε ζώο αντιλαμβάνεται έναν δικό του ζωτικό χώρο, η παραβίαση του οποίου από άλλα ζώα προκαλεί σύγκρουση. Στο χώρο των επιχειρήσεων ο χώρος δεν έχει την κυριολεκτική έννοια, αλλά την έννοια της σφαίρας επιρροής. Το κάθε μέλος της οργάνωσης έχει μια δική του σφαίρα επιρροής ή ελέγχου. Όταν αυτή η σφαίρα παραβιάζεται από άλλα μέλη που επιθυμούν την επέκταση της δικής τους σφαίρας επιρροής, τότε συνήθως προκαλείται σύγκρουση. Είναι ακριβώς αυτό που θέλει να εννοήσει η λαϊκή έκφραση «μπήκε στα χωράφια του άλλου». Πρόκειται ουσιαστικά για ένα παιχνίδι ανταγωνισμού μεταξύ των μελών της οργάνωσης, με στόχο τη δύναμη ή εξουσία. Ορισμένα τμήματα συγκεντρώνουν μεγάλο μέρος της άτυπης εξουσίας γεγονός που δημιουργεί ένταση στις ενδοεπιχειρησιακές σχέσεις. Ένα τμήμα που διαθέτει διαπραγματευτική δύναμη σε σχέση με κάποιο άλλο ορισμένες φορές προσπαθεί να επιβάλλει τις απόψεις του χρησιμοποιώντας την επιρροή που διαθέτει.
-
Αξιολόγηση και αμοιβές: οι διαφορετικοί τρόποι αμοιβών και αξιολόγησης των εργαζομένων διαφορετικών τμημάτων μπορεί να αποτελέσουν λόγους για την ύπαρξη διαφωνιών μεταξύ τμημάτων.
-
Προσανατολισμός και εργασιακή εμπειρία: για παράδειγμα, τα διευθυντικά στελέχη πωλήσεων είναι προσανατολισμένα προς την ικανοποίηση των αναγκών της αγοράς στόχου ποιοτικά και έγκαιρα σε σχέση με τους ανταγωνιστές, ενώ ο υπεύθυνος παραγωγής, που επικοινωνεί σπάνια με τους πελάτες, εμφανίζει υψηλό βαθμό ενδιαφέροντος για τις ανάγκες του εργοστασίου και το επίπεδο παραγωγικότητας. Το ένα τμήμα της επιχείρησης δε μπορεί να κατανοήσει τη φύση της εργασίας του άλλου τμήματός της.
-
Έλλειψη επικοινωνίας: δεν υπάρχει ανταλλαγή πληροφοριών. Το γεγονός ότι δεν υπάρχει υψηλής εντάσεως επικοινωνία σε κρίσιμους τομείς ωθεί στην μη αποτελεσματική διαχείριση των διαφωνιών που ανακύπτουν κάθε φορά. Βέβαια, η ένταση της επικοινωνίας και η συνεργασία μεταξύ τμημάτων μιας επιχείρησης εξαρτάται και από τη γεωγραφική τους διασπορά. Οι μακρινές αποστάσεις μεταξύ ομάδων μέσα στον οργανισμό αποτελούν εμπόδιο στην ανάπτυξη διαπροσωπικών επαφών.
-
Έλλειψη αλληλεπίδρασης: συσκέψεις ανεπίσημου χαρακτήρα είναι σπάνιες και παράλληλα δεν υπάρχει συμμετοχική λήψη αποφάσεων, ενώ η διάχυση της πληροφόρησης στο εσωτερικό της οργάνωσης δεν είναι αποτελεσματική.
-
Έλλειψη εκτίμησης: όταν το ένα τμήμα δεν αποδίδει ιδιαίτερη βαρύτητα στις θέσεις του άλλου τμήματος σε κάποιες διαδικασίες ή κατά τη διαδικασία λήψης αποφάσεων και προσπαθούν να κυριαρχήσουν στην τελική απόφαση.
-
Έλλειψη εμπιστοσύνης: έχει σχέση με το βαθμό αναγνώρισης του κάθε τμήματος στο τελικό αποτέλεσμα, ζήλεια, αντιλαμβανόμενη απόκρυψη πληροφοριών.
[vc_text_separator title=”Ενδιαφέροντα προγράμματα:”]
[su_posts id=”10781, 10688, 10612″ taxonomy=”post_tag” tax_operator=”0″ order=”desc”]
