Διοικητική Επιστήμη στο χώρο της Εκπαίδευσης
H διοίκηση της εκπαίδευσης έχει ως πρωταρχικό στόχο τον αποτελεσματικό συντονισμό και διαχείριση όλων των απαραίτητων διαδικασιών ώστε να ικανοποιηθεί ο βασικός σκοπός της εκπαίδευσης, όπως προβλέπεται από το άρθρο 16 του ισχύοντος Συντάγματος 1975/1986 και την ισχύουσα εκπαιδευτική νομοθεσία, η οποία ορίζει τη διεξαγωγή της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Συγκεκριμένα, με τον όρο Διοίκηση εννοείται «η εξειδικευμένη ανθρώπινη δραστηριότητα που γίνεται στο πλαίσιο μιας οργανωμένης συλλογικής προσπάθειας και επιδιώκει την πραγματοποίηση, στον καλύτερο δυνατό βαθμό, κάποιου κοινού σκοπού (έργο, παροχή υπηρεσιών, πωλήσεις κλπ.) με την αξιοποίηση των διαθέσιμων μέσων, μέσα από λειτουργίες, όπως είναι ο προγραμματισμός, η οργάνωση, η διεύθυνση, ο συντονισμός και ο έλεγχος». Παράλληλα, ο Σαΐτης θεωρεί τη διοίκηση της εκπαίδευσης ορθολογικό σύστημα δράσης και συντονισμού πόρων.
Οι δημόσιοι εκπαιδευτικοί οργανισμοί είναι μη κερδοσκοπικοί και αποβλέπουν στην κοινωνική ευημερία. Το γεγονός ότι η εκπαίδευση «αντιμετωπίζεται πλέον ως παραγωγικός οργανισμός» με όρους ποιότητας και αποδοτικότητας, δημιουργεί την ανάγκη αναμόρφωσης του διοικητικού 
εκπαιδευτικού συστήματος και της νοοτροπίας της εκπαιδευτικής κοινότητας προς αυτή τη κατεύθυνση. Οι έννοιες Αποτελεσματικότητα και Αποδοτικότητα παίζουν πρωταρχικό ρόλο στη διοίκηση, όπου η πρώτη ορίζεται ως «το μέγεθος εκείνο ενός οργανισμού, που χαρακτηρίζει την ικανότητα και τη δυνατότητα του να πραγματοποιεί το σκοπό του» και η δεύτερη ως η ικανότητα και η δυνατότητα του οργανισμού «να πραγματώνει κατά τρόπο απόλυτα αποτελεσματικό το σκοπό του με το ελάχιστο δυνατό κόστος». Είναι, συνεπώς, σαφές ότι για την επίτευξη της αποδοτικότητας χρειάζονται συγκεκριμένες εισροές που μετασχηματίζονται σε εκροές, οι οποίες στο χώρο της εκπαίδευσης δεν είναι σαφώς καθορισμένες. Σήμερα, γίνονται κινήσεις ποσοτικής και ποιοτικής αποτίμησης του εκπαιδευτικού έργου με την εισαγωγή της Αυτοαξιολόγησης στις σχολικές μονάδες. Στο ίδιο πλαίσιο κινείται και ο νόμος 3230/2004 του Υπουργείου Εσωτερικών για την εφαρμογή της Διοίκησης με Στόχους στη δημόσια διοίκηση, η εφαρμογή του οποίου δεν έχει εξαπλωθεί σε όλο τον δημόσιο τομέα.
Είναι γενικά αποδεκτό ότι η διοίκηση της εκπαίδευσης εμφανίζει αρκετές ιδιαιτερότητες σε σχέση με άλλους οργανισμούς, όπως για παράδειγμα την αδυναμία σαφούς προσδιορισμού του σκοπού, των εξυπηρετούντων, του αποτελέσματος και την έλλειψη διοικητικής αυτονομίας στις δομές της. Για το σκοπό αυτό, ο Σαΐτης θεωρεί ότι ο εκσυγχρονισμός του συστήματος διοίκησης της εκπαίδευσης πρέπει να αποτελέσει μέλημα της κεντρικής εξουσίας.
[su_posts id=”11266, 11244, 11251, 11235, 11231″ taxonomy=”post_tag” tax_operator=”0″ order=”desc” post_status=”any”]
